FIGUREREN

"Mama, weet jij een goed restaurant in Amsterdam waar we kreeft kunnen gaan eten?" De vraag van Maxime een 2-tal maanden geleden, toen we nog een keer op zondagavond samen konden eten. Alsof ik Amsterdam zo goed ken... Edoch de meisjes wisten wel een adresje ze hadden al enkele bloggers in zo'n restaurant zien eten op youTube.

Maxime en zijn vriendin zijn eind maart, samen naar Amsterdam geweest. Ze hadden alles geregeld, de Thalys, het hotelletje en hun "must sees." (Volgens mij enkel het Vondelpark) Daarbij had zoonlief ook een kreeftenrestaurant voor zijn schatje gereserveerd, als verrassing. Toen ik hem vrijdagochtend naar het station bracht zat hij reeds te genieten in de auto, zalig om mijn zoon zo gelukkig te zien. Het is effectief zoals ik ergens heb gelezen, kinderen schrijven hun eigen leven, als ouder geef je hen enkel het schrijfgerei en het papier mee. Sang en ik geven graag aan onze kinderen zo'n 4 kleuren bic mee, een pen met alles erop en eraan, je kan in het blauw, rood, groen of zwart schrijven. Als kind heb je een onbeschreven blad, met je kleurpotloden kan je experimenteren, alles is leuk. Als puber kan je iets schrijven, daarna gewoon met groen verbeteren of met zwart doorkrassen zodat het onleesbaar wordt. Als de liefde, op een bepaalde leeftijd, verschijnt dan hoop je toch dat je vanaf dan enkel in het blauw kan verder schrijven waarbij de hoogtepunten in je leven met drukletters of rode markeringen kunnen worden weergegeven.
Als de liefde komt kijken kan je beginnen aan je eigen film... eentje met heel veel repetities, camerabeelden vanuit alle hoeken en figuranten, niet onbelangrijk! Bij het maken van een film of een reeks wordt er wel een 10-tal keer geoefend en even zoveel keer opgenomen, de pauzes tussen dit alles zijn leuk omdat je daar soms spontane interactie hebt tussen hoofdrolspeler en figurant. Sang en ik zijn op deze manier onze film gestart op 27 maart 1999, we speelden de hoofdrol, de bijrollen waren voor onze kids, de figuranten niet onbelangrijk. De film met Sang en mij begon als een roman en eindigde helaas dramatisch.
Een nieuwe hoofdrol, daar bedank ik voorlopig voor, ik ben heel blij met de figuraties die ik krijg in het leven van mijn kinderen, we mogen steeds opnieuw oefenen en die figurant is toch zo belangrijk want anders is er een lege plaats in het beeld. De pauzes tussen de repetities en de opnames zorgen nog steeds voor aangename gesprekken tussen hoofdrolspeler en figurant, heerlijk. Een figurant hoeft niet in alle scenes voor te komen maar kan ten alle tijden worden ingezet. Zo wou deze figurant eind maart even zeggen tegen de hoofdrolspeler dat kreeft eten toch wel duur is, de acteur antwoordde: "Ach, het mag wat geld kosten, ze verdient het." Waarop een medespeler, alias Pauline, antwoordde: "Juist zijn papa, hé mama?" Zoals een echte figurant had ik hier ook geen woorden voor, enkel een glimlach en een knuffel. Met de gedachten aan de prachtigste film uit mijn leven, ben ik nu trots om een figurant te mogen zijn.

Rest mij nog aan de huidige hoofdrolspelers veel succes te wensen voor deze maand juni, het blokken en de examens! Catering en figuratie staan klaar, hopelijk geraakt dit shot van de eerste keer gefilmd zodat jullie aan een fantastische zomervakantie kunnen beginnen!!

Nadia