ROZE BRIL
Geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om deze dagen in een shoppingcenter te gaan winkelen. Tijdens de koopjes periode lijkt het daar alsof iedereen nog juist allerlei spullen nodig heeft voor de zondvloed uitbreekt. Ik ben al trots op mezelf als ik mijn wekelijkse boodschappen op een zaterdag doe, zonder me te ergeren.
Nu moet ik toegeven dat ik de laatste weken het anders
probeer aan te pakken. Met de gedachten:
"Je kan steeds kiezen tussen..." ga ik tegenwoordig winkelen. Het hoeft geen betoog dat er in de winkels
een maximaal aanbod is aan keuzes, volgens ieders smaak, budget,
gezinssamenstelling, noden...
Met keuze bedoel ik dat je kan gaan winkelen met een bokkenpruik: "Verdorie wat
een drukte, waarom rijdt die vrouw nu weer net in mijn weg, kan iedereen nu
eens niet in dezelfde richting rijden met zijn boodschappenkar en stop met te
duwen in mijn achterste met je winkelwagen, daarom gaat het niet sneller." Een tweede mogelijkheid is een roze bril
opzetten als je toch je boodschappenlijstje moet afwerken op een drukke dag. Ik heb het de laatste weken geprobeerd en
moet zeggen ik word er alleen maar blij van. Gewapend met mijn roze bril waag
ik me vandaag op een zaterdag in de supermarkt. Iedereen lijkt daar nu te
moeten zijn, omdat alles op is na de feestdagen, voor de wekelijkse
boodschappen of voor de late Nieuwjaarsfeestjes.
Ik neem oogcontact met de vrouw, die midden in de wijnafdeling, heen en weer
slingert met haar kar: "Dat heb ik weer, klaagt ze, mijn man vraagt of ik de rode
wijn meebreng voor vanavond, we hebben gasten. Wat weet ik nu van rode wijn?" Ik lach de vrouw toe en zeg dat ik ook geen
kenner ben maar dat ik meestal een fles kies met een mooi etiket en dat mijn man
daarom altijd moe(s)t lachen.
Ondertussen ben ik al voorbij haar, ze roept me na: "Een mooie fles en
niet te duur, wat denk je?" "Ik vind dat een prima keuze antwoord ik." Terwijl ik de hoek omdraai en er iemand van
de andere kant bijna op mij botst, verontschuldig ik me: "Oeps, gelukkig
Nieuwjaar!" De ander antwoordt: "Hé ja
beste wensen!" Terwijl ik verder ga hoor ik de mensen na mij ook nog de beste
wensen uitdelen, een zalig gevoel geeft me dat. Ik vergeet niets, geraak aan de
overvolle kassa's en wacht terwijl een winkelwagen tegen me aanduwt, ik kijk
achterom een vrouw met twee kinderen is druk aan het zoeken in haar portemonnee.
"Die klantenkaarten vind je ook nooit als je ze nodig hebt" zeg ik. "Neen, ik vind mijn bankkaart niet, die zit
altijd op dezelfde plaats... Verdorie, jongens sta toch eens stil!!" De jongens
bekogelen elkaar met een lege doos, vreselijk irritant... "Moeten jullie
spulletjes straks nog in de doos? "Vraag
ik aan de kinderen terwijl de vrouw paniekerig verder zoekt." "Ja, maar we
hebben ze ook nodig omdat we gaan verhuizen, we hebben al heel veel ingepakt en
we krijgen een nieuwe kamer..." "Oh, leuk" zeg ik, "Hebbes" zucht de vrouw. Dan is het mijn beurt aan de kassa, alles
verloopt hartelijk, de kassierster wenst me prettig weekend. De vrouw en de 2 jongens zwaaien en ik roep: "Succes!"
Ik hou van mijn roze bril, ik ga hem wat vaker opzetten, het maakt het winkelen aangenamer en ik word er goed gezind van. Jullie zijn ook welkom het een keer te proberen dat is zo geweldig aan mens zijn, we kunnen kiezen. Ik kies voor" de roze bril" in plaats van voor "de bokkenpruik."
Fijn weekend,
Nadia