SCHRIJVERSBLOK

De foto van de stenen op FB met jullie lieve, grappige,inspirerende reacties erop laten me terugdenken aan een verhaal dat ik 5 jaar geleden heb geschreven in augustus 2013, een maand na het overlijden van Sang, ik deel het graag met jullie.

De laatste weken van juni kijken er velen uit naar enkele weken of, die van het onderwijs, enkele maanden, vakantie. Ik herinner me nog dat ik tegen een vriendin zei: "Dit is geen vakantie voor mij, maar 'een vakantieberg.' De vakantieberg is beklommen, meer nog 't is er eentje die ik nooit meer terug kan beklimmen, ik kan hoogstens nog tot aan de top geraken, langs de kant waar ik alleen afdaalde. Eens ik die top bereik kan ik enkel nog kijken naar de steile kant die Sang en ik samen hebben beklommen, het was een steile weg met vele rotsblokken, deze kant terug afdalen brengt me regelrecht in het ravijn, dat is te gevaarlijk. Terugkijken op deze weg, waar ieder rotsblok een verhaal heeft, kan ik wel. Iedere steen, elke kronkel in het pad, een edelweiss in de grasberm, een klaproos in het zand zit geborgen in mijn hart en binnenkort, geschreven in mijn manuscript:" Tot aan de hemel."
Confronterend, misschien triestig, schrijven doe ik met gevoel, zoals ik leef nu, als weduwe, mama, vrouw.
Zo is er het verhaal van de schoenenwinkel in De Panne 5 jaar geleden. Als we met ons gezinnetje naar de Panne gingen, wou Sang altijd schoenen kopen, hij was daar niet de gemakkelijkste in want hij wou steeds dezelfde schoenen als diegene die hij had. In de 16 jaar dat ik Sang kende droeg hij steeds die schoenen. De schoenen kochten we meestal, in een schoenenwinkel in Koksijde. Door mijn gezeur: "Ga je nu weer dezelfde schoenen kopen dan diegene die je al hebt?" Ging Sang eerst in een schoenenwinkel in De Panne schoenen passen om daarna met de fiets naar Koksijde te rijden en in de winkel, rechtover het pleintje van het casino, zijn schoenen te kopen. Met wat geluk had hij ook nog dezelfde kleur als zijn vorige schoenen.
2 weken geleden zijn we naar De Panne geweest, de kinderen speelden de situatie met veel plezier na, we gingen kijken in de schoenenwinkel in de Panne, daarna reden we met de fiets naar Koksijde, we zagen de schoenenwinkel:"De schoenen van papa staan voor de etalage!" giegelden de kinderen, bij mij sprongen de tranen in mijn ogen...

Helemaal anders dan voor de berg, maar toch hebben we genoten van ons reisje naar zee. In mijn hart zit Sang de hele tijd, in mijn hoofd vind ik nu de woorden, om ons 9 jaar durende bergpad te beschrijven. Daarbij heb ik extra aandacht voor de klaproos, het edelweiss of de steile rots.
Ik denk dat ik net een stukje vernieuwde inleiding van mijn boek heb gedeeld,of misschien ook niet.

Zonnige groetjes,
Nadia