ZAAIEN
Een vrijdag in juni, een wandeling langs het water, heerlijk weertje, een lekker etentje, aangenaam gezelschap, interessant gesprek ingrediënten voor een romantische avond. Ik heb genoten, maar vond het alleen niet zo fijn dat hij de rekening al had betaald toen ik naar het toilet was. Ik ben graag onafhankelijk.
Telkens als we afspraken zag mijn date, die ik gewoon even gemakkelijk Jan wil noemen, er een beetje stralender uit. Een man met ambitie, onmisbaar voor het bedrijf waar hij werkte. (Zo kennen we er nog) Na de derde date had ik een contract voor het renoveren van mijn Franse luiken en een liefdesverklaring op zak. Het feit dat de luiken eerst staan is geen type fout. Iemand die mijn luiken, carport en stalpoorten wou maken, wat wil een mens nog meer. Jan was burgerlijk ingenieur maar had als hobby houtbewerken. Zijn houtatelier had ongeveer de oppervlakte van mijn benedenverdieping, thuis. Van zijn huis hoef ik dus geen tekening te maken. Jan wou zijn huis verkopen, zijn houtatelier in mijn stal (ver)bouwen en samen verder gaan met mij. Ik wou alleen maar mijn luiken herstellen. Ik wou geen onderbroeken (weet niet of het boxershorts waren) of stinksokken van Jan wassen, dat was ook niet nodig want Jan had een dienst die dat voor hem deed. Jan had een familie waar ik zo graag deel van wou uitmaken, Jan had nog een zoon die heel goed overeen zou komen met Maxime.
"Geef het tijd, dit moet groeien, "zei mijn vriendin. Wat moet groeien, er is niets geplant? Moet je niet planten in een bodem die gevoed is door verliefdheid? Mijn zaadje, waar is het, niet te vinden? Jan, die lieve jan, zei dat hij verliefd was op mij en ik zei, heel eerlijk, dat ik niet verliefd was op hem. Jan trok zijn schouders op en vertelde verder over zijn inkomen, - familie en -dromen terwijl ik mijn zaadje zocht. Daarbij kwam het kot verhaal van Maxime: zoonlief wou een kot in Gent zo eentje van 350 euro in de maand, hoe zou ik dat betalen? "Geen probleem" volgens Jan, "Doei zelfstandigheid" dacht ik. Een paar slapeloze nachten om te zoeken naar mijn zelfrespect brachten duidelijkheid. Een gesprek met mijn zoon om te zeggen dat hij recht had op een betaalbaar kot van de universiteit en een duurder kot enkel kon als hij daar zelf voor zou werken, brachten wat soelaas.
Toen Jan en ik op een terras zaten kreeg hij telefoon, van zijn tweede ex-vrouw om te vragen waar de pijnstillers lagen in huis. Ik keek 'als een koe naar de trein...' Was die in zijn huis? Er zijn toch apothekers? Er volgde nog een kort gesprekje over apothekers van wacht tussen Jan en mij, de volgende dag moest hij naar het buitenland, voor zaken. Die dag heeft hij ook een telefoon gekregen van mij, ik heb gezegd dat we allebei verder moesten met ons leven en dat "de klik" bij mij er niet was. Op 10 juli heeft Jan me wel een berichtje gestuurd, kei lief!
Zonnig weekend,
Nadia
Dit is waar uw tekst begint. U kunt hier klikken en beginnen met typen. Sed ut perspiciatis unde omnis iste natus error sit voluptatem accusantium doloremque laudantium totam rem aperiam eaque ipsa quae ab illo inventore veritatis et quasi.
Ea commodi consequatur quis autem vel eum iure reprehenderit qui in ea voluptate velit esse quam nihil molestiae consequatur vel illum qui dolorem eum fugiat quo voluptas nulla pariatur at vero eos et accusamus et iusto odio dignissimos ducimus qui blanditiis praesentium voluptatum deleniti atque corrupti quos dolores et quas molestias excepturi sint occaecati cupiditate non provident similique sunt in culpa qui officia deserunt mollitia animi id est laborum et dolorum fuga et harum quidem rerum.